Rekompensata za koszty odzyskiwania należności - 40 euro, 70 euro lub 100 euro.

Warto przypomnieć że zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa wierzyciel, który nie otrzymał zapłaty w terminie może żądać od kontrahenta zwrot  40 euro, 70 euro lub 100 euro ( w zależności od wielkości świadczenia pieniężnego) w ramach rekompensaty za koszty windykacji, które poniósł.

Możliwość domagania się rekompensaty za opóźnienie w płatnościach to prawo, a nie obowiązek. To wierzyciel decyduje, czy naliczyć ją dłużnikowi.

Wiele osób nie decyduje się na to, z uwagi na chęć utrzymania z dłużnikiem dobrych relacji biznesowych — szczególnie jeśli jest to kluczowy dla firmy kontrahent. Ale czy na pewno?

Po głębszym zastanowieniu może okazać się, że dalsza współpraca z dłużnikiem nie jest warta tego, na jakie straty naraża on swojego wierzyciela.

40 euro, 70 euro, 100 euro - kiedy można ubiegać się o rekompensatę?

Niemal każdy wierzyciel ma prawo żądać rekompensaty od swojego dłużnika w przypadku opóźnienia w spłacie należności. Spowodowane jest to faktem, iż koszty odzyskania należności, które zostały poniesione, niejednokrotnie generują olbrzymie szkody dla finansów przedsiębiorstwa.

Takie świadczenie pieniężne jest możliwe do uzyskania przy spełnieniu następujących warunków:

• jako wierzyciel wypełniłeś swoje świadczenie, tzn. wykonałeś na rzecz dłużnika usługę lub sprzedałeś towar,
• nie otrzymałeś w terminie zapłaty wynikającej np. z faktury VAT,
• podjąłeś się nawet minimalnych działań windykacyjnych, np. wysłanie wezwania do zapłaty, wykonanie telefonu z ponagleniem.

Zadośćuczynienie w kwocie 40 euro, 70 euro lub 100 euro należy się wierzycielowi, który spełnił swoje świadczenia lecz nie otrzymał za nie zapłaty w określonym terminie. Termin ten powinien zostać określony w umowie lub wezwaniu do zapłaty.

Przyjmuje się, że 40 euro, 70 euro lub 100 euro rekompensaty można naliczyć od każdej nieuregulowanej w terminie faktury.

To właśnie ten dokument jest podstawą do ubiegania się o spłatę należności, a co więcej w takim przypadku wierzyciel automatycznie nabywa prawo do zryczałtowanej rekompensaty, która ma pokryć koszty odzyskania należności.

Podstawą naliczania rekompensaty jest Art. 10 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych:

"Wierzycielowi, od dnia nabycia uprawnienia do odsetek, o których mowa w art. 7 ust. 1 lub art. 8 ust. 1, przysługuje od dłużnika, bez wezwania, rekompensata za koszty odzyskiwania należności, stanowiąca równowartość kwoty:
1) 40 euro – gdy wartość świadczenia pieniężnego nie przekracza 5000 złotych;
2) 70 euro – gdy wartość świadczenia pieniężnego jest wyższa niż 5000 złotych, ale niższa niż 50 000 złotych;
3) 100 euro – gdy wartość świadczenia pieniężnego jest równa lub wyższa od 50 000 złotych."

Równowartość kwoty kolejno 40, 70 lub 100 euro od każdej transakcji przelicza się na złote wg średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP ostatniego dnia roboczego miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym świadczenie stało się wymagalne.

Warto podkreślić, że ustawa dotyczy tylko transakcji handlowych. Przedmiotem takiej transakcji jest odpłatne świadczenie usług czy dostawa towarów. Takich regulacji nie stosuje się jednak w przypadku umów zawieranych pomiędzy przedsiębiorcą a konsumentem.

Wyżej wspomniana ustawa nie uzależnia naliczania 40 euro, 70 euro lub 100 euro rekompensaty od skierowania sprawy do sądu. Powoduje to, iż można się o nią ubiegać już od dnia nabycia uprawnień do odsetek, czyli na etapie postępowania przedsądowego.